Quintessence

Umpisa palang, hindi na ako fan ng mga taong nagmamartir-martiran lang.

MARTIR. In english: Martyr. (Was this helpful?) HAHAH!

According to Merriam-Webster:

(1) a person who voluntaruly suffers death as the penalty of witnessing to and refusing to renounce a religion
(2) a person who sacrifices something of great value and especially life it self for the sake of people.\

Napaka noble ano?

Pero may mga taong namemeke lang ng kagitingan ng salitang ito.

Dun tayo sa pangalawang definition.

Yung ibang tao jan, nagpapakamartir para lang mapansin ng ibang tao (kalimitan e pag nagpapaimpress) ouch!;) Pero ang totoo naman e may ibang hangarin. So sige, kalimitan kay kras, may mga taong nagpapakamartir mapansin lang ni kras! o kapag nanliligaw. Pero pag sila na, wala na. Katapusan na rin ng false martyrdom. 

Ang pinakaayaw ko naman, na kadalasang nararanasan KO (at siguradong naranasan nyo na din) ay ang makasalamuha ng taong martir, ehem! Pekeng martir. Tipong magpapakamartir sila, pag tinitingnan mo sila halos mahulog ang loob mo sa kanila, na tila nasa tuktok ka ng Mount Everest at sila e nasakaibuturan ng Marianas Trench. Gusto mo silang tulungan pero syempre tatanggi sila, nagmamaasim pa (Tandaan: Yung mga nagmamaasim ang unang namamatay sa pelikula), iiling na parang kyut na kyut na tuta. Ikaw naman, abot langit ang konsensya. Kaso yun pala ginagawa lang nila yun at sinasadya para makonsensya ka, tapos sa bandang huli e isusumbat sayo! Ano 'to, lokohan? Ginusto mo yan in the first place. Walang sumbatan!

Naalala ko ang sinabi ng aking propesor sa pilosopiya nung nasa kolehiyo pa ako: "What more do you want, when you've done a man a service".  Wala lang, naalala ko lang (masingitan lang ng english). Feeling ko kasi may relevance sya jan.

Ang bottom line: Ang tunay na kawang gawa at totoong pagmamalasakit, walang hinihinging kapalit. 

:)