Tatlong Piso

Sumakay ako ng tricycle nang ako'y pauwi na. Nadatnan ko ang isang lalaki sa backride na siyang tinabihan ko, at sa loob naman ay dalawang pasahero. Apat na kami. Naghi-hintay pa ng isa pang pasahero para makaalis na. Nangolekta na ang tricycle driver ng mga pamasahe namin. Nagbigay ako ng sampung piso bilang bayad hanggang sa subdivision namin. P13.00 'pag hanggang Industrial Park (may kasabay) at P18.00 naman kung nag-iisa ka lamang (solo). 

Nag-abot ng tag-sa-sampung piso ang dalawa pang kasabay ko, at ang isa naman ay nag-abot ng P15.00. Kung may makakasabay siyang papuntang Industrial Park, siya ay susuklian ng dalawang piso at kung mag-isa lang siya, magda-dagdag pa siya ng tatlong piso. Tinanong siya ng driver kung okay lang sakanyang magbayad ng P18.00 kung mag-isa lang siya. Hindi sumagot ang pasahero. 

May ilang sandali lamang siya para mag-isip kung siya ba ay papayag. 

Ilang sandali pa ay dumating na ang isa pang pasahero. Sa wakas, makakaalis na kami. Tinanong ng driver kung saan bababa ang bagong sakay na pasahero. "Subdivision po". Sa madaling salita, solo lang yung nagbigay ng P15.00 papuntang Industrial Park. Siya naman ang tinanong ng driver kung okay lang ba sakanyang magdagdag ng tatlong piso. 

Hindi siya sumagot.

Dumukot ang pasahero sa kanyang bulsa. Sakto, tatlong piso. Hawak niya ito sakanyang kamay, pinaglaruan at pinapa-ikot-ikot sa kanyang mga daliri habang tinititigan ito. Lahat kami ay nag-aabang sa kanyang desisyon. Nakahanda ang tatlong piso ko. Kung sakaling hindi siya pumayag, ako nalang ang magda-dagdag. Hindi dahil sa ako'y mayaman, alam ko lang na talagang nagmamadali na siya at alam ko ang pakiramdam ng walang wala. 

Halos isang minuto nang makapagdesisyon ang pasaherong i-abot ito sa driver. Sa kanyang pag-abot, alam kong may pagdadalawang-isip at may halong panghihinayang, may ilang senyales na parang gusto niyang bawiin ang perang inabot.

Napa-isip tuloy ako. Sakanyang kasuotan, masasabi kong hindi mataas ang kanyang posisyon, maaring ito'y nasa pinakamababang kalagayan. 

Medyo mataas din naman ang pinag-aralan ko kahit paano, pero hindi sapat iyon para masabing habambuhay na maganda ang ikot ng roleta ng buhay ko. Kahit ilang beses pa ako mag-aral ng Probabilty and Statistics, hindi ko masasabi ang eksaktong mangyayari sa hinaharap. 

Hindi ko alam. 

Darating kaya sa puntong manghihinayang din ako sa pagbitaw ng tatlong piso? 'Wag naman sana. 

Huwag naman sana.

"For I know the plans I have for you," declares the LORD, "plans to prosper you and not to harm you, plans to give you hope and a future." - Jeremiah 29:11